Psychoterapia – poznaj jej rodzaje

Żyjemy w kraju, gdzie nawet 12 milionów osób może być dotknięte różnego rodzaju chorobami lub trudnościami natury psychicznej. Psychoterapia, czyli metoda leczenia polegająca na interakcji pomiędzy chorym a terapeutą, jest jednym ze sposobów radzenia sobie z wieloma przypadłościami. Warto poznać jej najważniejsze rodzaje.

Czym jest psychoterapia?

Bardzo duże znaczenie w leczeniu psychoterapią ma osoba psychoterapeuty – z założenia jest to osoba o postawie obiektywnej, wyważonej i wolnej od pochopnego oceniania. Celem współpracy pomiędzy nim a klientem jest identyfikacja i zmiana wzorców myślenia, które nie pozwalają na lepsze poczucie się. 

Komu psychoterapia może okazać się potrzebna?

Szereg osób, którym psychoterapeuci mogą zaoferować swoje usługi, jest coraz szerszy. Chodzi między innymi o klientów, którzy:

• długotrwale odczuwają smutek i poczucie bezradności,
• nie są w stanie poradzić sobie z problemami pomimo pomocy najbliższych,
• mają obniżoną koncentrację i trudności ze skupieniem na obowiązkach,
• nadmiernie zamartwiają się i przejawiają nieuprawniony pesymizm,
• mają problemy z używkami (alkohol, narkotyki),
• przejawiają agresję,
• mają problemy z niską samooceną,
• stają w obliczu traumatycznych przeżyć (rozwód, śmierć bliskiej osoby, utrata pracy, bycie ofiarą agresji fizycznej, molestowani),
• mają myśli samobójcze,
• problemy w relacjach z innymi ludźmi,
• doświadczają wypalenia zawodowego,
• chcą się doskonalić w kierunku lepszego radzenia sobie ze stresem i napotykanymi problemami.

Główne rodzaje psychoterapii

Psychoterapia indywidualna i grupowa 

Psychoterapia indywidualna przybiera najbardziej tradycyjną formę rozmowy klienta z psychoterapeutą. Może być skuteczna wówczas, gdy dotyczy konkretnego problemu lub niekorzystnych nawyków. Wskazaniem do podjęcia psychoterapii grupowej są zaś kłopoty w relacjach międzyludzkich. Naturalnym krokiem jest próba ich pozbycia się w kontrolowanej interakcji z innymi osobami, które borykają się z tymi samymi lub bardzo podobnymi zaburzeniami. Spotkania odbywają się pod rygorem tajemnicy lekarskiej. Chodzi o to, żeby uświadomić sobie pojawianie się problemów w kontaktach z innymi i przyjąć właściwe wzorce zachowań.

Psychoterapia krótkoterminowa i długoterminowa

W obu spośród wymienionych przypadków możliwa jest terapia krótkoterminowa lub długoterminowa:

• Terapia krótkoterminowa: jej charakterystycznym elementem jest dążenie do wyeliminowania jednego problemu. Lekarz i pacjent podejmują pracę nad nim w ciągu kolejnych sesji. Ilość sesji potrzebnych do osiągnięcia celu bywa różna. Często stosuje się ją np. w sytuacji wystąpienia problemów lękowych, nerwicy natręctw, depresji.
• Terapia długoterminowa – jest podejmowana w sytuacjach, gdy pacjent boryka się z przynajmniej kilkoma problemami, które uniemożliwiają mu normalne funkcjonowanie. Z reguły chodzi tutaj o problemy głęboko zakorzenione np. w dzieciństwie, trudno jest więc przewidzieć potrzebny czas na jej odbycie.

Podstawowe rodzaje psychoterapii ze względu na metody

Wśród głównych rodzajów psychoterapii z uwagi na przyjęte metody wymieniamy:

• Psychoterapię poznawczo-behawioralną – zwaną też kognitywno-behawioralną; stosowana bywa przede wszystkim w obliczu depresji i zaburzeń lękowych. Polega na przekonaniu, że wzorce zachowań tworzone są przez myśli i emocje człowieka. Terapia staje się konieczna wtedy, gdy utrwalone przez nas zachowania stają się niewłaściwe i nieobiektywne.  
• Psychoterapię Gestalt – polega przede wszystkim na poszukiwaniu głębszej świadomości emocji, ciała i otoczenia, co daje możliwość dostrzeżenia przyczyny problemów. Świadomość daje wolność w radzeniu sobie z nimi. 
• Psychoterapię humanistyczną – chodzi w niej o to, żeby zacząć przeżywać to, co jest „tu i teraz’’, zrezygnować zaś z przesadnego zagłębiania się w przeszłości lub wybiegania w przyszłość.
• Psychoterapię psychodynamiczną – zakłada, że istnieje nieświadome życie umysłowe mające wpływ na życie realne. Szczególnie duży nacisk kładzie na tworzenie przez człowieka relacji z innymi i sięga do dzieciństwa, bo zapoczątkowane wówczas wzorce mają wpływ na późniejsze życie. Należy to nieświadome życie rozpoznać, widzieć ograniczenia powodowane przez nie i nauczyć się sobie z nimi radzić. 

Fot. Cottonbro/Pexels